Γράφει ο Δημοσθένης Π. Δούκας
Θα μπορέσει άραγε ο Τ.Β. να συγχωρέσει κάποτε την αμαρτία και τις ενοχές μας; Θα
μπορέσει άραγε να σβηστεί κάποτε αυτή η ντροπή; Θα μπορέσει άραγε ο Θεός να δείξει
ανοχή και συμπόνοια για την εξαφάνιση του ανθρωπισμού μας; Η Αλεξανδρούπολη
πενθεί και ντρέπεται. Η Αλεξανδρούπολη κλαίει αλλά δεν κατακτάει την κάθαρση. Οι
Αλεξανδρουπολίτες, ο κάθε ένας χωριστά και όλοι μαζί, θα πρέπει να βρουν τρόπο να
γιατρέψουν την πληγή που άνοιξε η αδιαφορία και ο εγωισμός τους.
Από τις 12 Αυγούστου 2021 η σωρός του άστεγου και ενδεή, του μοναχικού και μόνου Τ.Β., που βρέθηκε στον αύλειο χώρο του ΚΑΠΗ του Δήμου Αλεξανδρούπολης, παραμένει στα
<αζήτητα> του νεκροτομείου του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης. Χωρίς ταφή και ευχή,
χωρίς εξόδιο ακολουθία, χωρίς ένα δάκρυ, η σωρός του ζει ένα δεύτερο θάνατο, χειρότερο
και σκληρότερο του βιολογικού. Ο κεκοιμημένος αδελφός μας θύμα της αναλγησίας μας ,
ζητάει ανάπαυση.
Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης σύμφωνα με τη νομοθεσία έπρεπε να είχε φροντίσει για την κηδεία
και ταφή του. Χωρίς άλλη επισήμανση.