Γράφει ο Δημοσθένης Π. Δούκας
Είναι θλιβερό και αποκρουστικό το θέαμα. Κι επειδή η ασχήμια του επαναλαμβάνεται τα
τελευταία χρόνια κινδυνεύουμε να το αποδεχτούμε ως την σύγχρονη κανονικότητα. Να
μοιάσουμε στο πρόσωπο του <τέρατος> σύμφωνα με τον Μ. Χατζιδάκι. Και να το
ενσωματώσουμε στην καθημερινότητα μας ως κανονικότητα. Να μάθουμε να ζούμε μαζί
του, πλάι του, να το αντιμετωπίζουμε ως <σύντροφο> μας. Αυτήν την μέθοδο ευνουχισμού
των αντανακλαστικών των πολιτών, της διαμόρφωσης πειθήνιων υπηκόων που δεν
αντιδρούν, εφαρμόζει συστηματικά και στοχευμένα η διοικούσα ομάδα του Δήμου Αλεξανδρούπολης. Αδρανής και ανίκανη να υλοποιήσει ένα σχέδιο ανάταξης και μεταρρύθμισης του Δήμου και αναζωογόνησης της πόλης και των δημοτικών ενοτήτων, <επενδύει> στην κούραση και την αδιαφορία των δημοτών. Πορεύεται χωρίς πυξίδα, οδοδείκτες και ηγέτη.
Κορυφαία έκφραση αυτής της νοσηρής και προβληματικής συμπεριφοράς του Δήμου Αλεξανδρούπολης είναι η αντίληψη του στον κρίσιμο τομέα καθημερινότητας και ποιότητας ζωής. Με δύο Αντιδημάρχους, που καταχρώνται τους τίτλους που τους <δώρισε> ο αρχηγός τους (Καθαριότητας και Ποιότητας Ζωής-η σεμνότητά του δεν του επιτρέπει να διαλαλεί το καινοτόμο έργο του), ζούμε στο Δήμο Αλεξανδρούπολης μια παρακμή πρωτοφανή. Αισθητικά η πόλη καταρρέει. Οι δρόμοι είναι σε άθλια κατάσταση ή είναι δύσκολα προσβάσιμοι από τις <καταλήψεις> των παρατημένων οχημάτων και τα σκουπίδια κάνουν <πάρτι>. Όπου και να ρίξεις το βλέμμα σου αντικρύζεις εικόνες ντροπής,. Οι δύο φωτογραφίες που δημοσιεύονται
είναι οι αποδείξεις.
Σωροί πεταμένων σκουπιδιών σε ανοιχτό χώρο αμέσως μετά το Νοσοκομείο. Και σε άλλον πριν τα Δίκελλα. Για να <χορταίνουν> οι αισθήσεις των δημοτών και των επισκεπτών, ειδικά τώρα το καλοκαίρι.
Να ευχόμαστε να έρθει γρήγορα ο Οκτώβριος. Για να γλυτώσει επί τέλους ο Δήμος Αλεξανδρούπολης από την παρέα που τον καπηλεύεται.