Γράφει η Στέλλα Ν. Καραμήτρου
Η έξαρση της τουρκικής προκλητικότητας στον Έβρο, στο Αιγαίο και στην Κύπρο δυο χρόνια πριν, βρήκε τις Ένοπλες Δυνάμεις της πατρίδας μας αποδυναμωμένες αφού η οικονομική κρίση και τα μνημόνια περιόρισαν κατά πολύ τις στρατιωτικές δαπάνες. Ακόμη και τα λίγα κονδύλια που διέθεσε η προηγούμενη Κυβέρνηση πήγαν μάλλον σε λάθος επιλογές. Η ανάγκη για μια δυναμική ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων έγινε επιτακτική. Δυστυχώς, εξαιτίας της γείτονος χώρας, είμαστε αναγκασμένοι να προχωρούμε σε αγορές όπλων και συμμάχων. Με την ολοκλήρωση της παραλαβής των 24 Rafale, των τριών φρεγατών, των κορβετών καθώς και των άλλων οπλικών συστημάτων, η ισορροπία δυνάμεων στην Ελλάδα αποκαθίσταται προοδευτικά. Τουλάχιστον τώρα οι Ένοπλες Δυνάμεις θα έχουν την δυνατότητα να αντιμετωπίσουν επί ίσοις όροις τις επιθετικές τακτικές της Τουρκίας, δίνοντας χρόνο στη διπλωματία να προβεί σε ειρηνευτικές λύσεις στο Αιγαίο και στην Κύπρο χωρίς εκπτώσεις στις πάγιες εθνικές θέσεις μας.
Στην Τουρκία βέβαια δεν πρόκειται να αποδεχτούν αυτήν την κατάσταση, η οποία δεν τους συμφέρει. Διαθέτουν ήδη μια τεράστια πολεμική βιομηχανία, περιμένουν επίσης τα γερμανικά υποβρύχια με δυνατότητες ανάλογες των ελληνικών, έχουν παραγγείλει αεροπλανοφόρα στην Ισπανία, εκπαιδεύονται στους ρωσικούς S-400 και σύντομα θα επιστρέψουν στο κατασκευαστικό πρόγραμμα των F-35 τέταρτης γενιάς, διότι δεν πρόκειται να διαγράψουν τα 2 δις. δολάρια που έδωσαν στις ΗΠΑ για προκαταβολή. Η Τουρκία, είτε μας αρέσει είτε όχι, είναι μια μεγάλη χώρα και με στρατηγικής σημασίας θέση για να την εγκαταλείψει η Δύση στους Ρώσους.
Ωστόσο η χώρα μας κάθε μέρα αισθάνεται την απειλή της Τουρκίας και είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει εθνική πολιτική χωρίς ισχυρή αμυντική θωράκιση. Η Ελλάδα εξαντλείται οικονομικά αγοράζοντας όπλα και συμμαχίες, όπως με την Γαλλία, που βρίσκεται πολιτικά και στρατιωτικά κοντά στην Ελλάδα. Τα 24 Rafale θα κοστίσουν στον Έλληνα φορολογούμενο 3,3 δις. ευρώ. Χρήματα που θα στερηθούν η ελληνική οικονομία, οι υποδομές, η κοινωνική πρόνοια και ο πολίτης. Όλες οι χώρες αγοράζουν πολεμικό εξοπλισμό. Όμως εμείς και η Τουρκία έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά του ΑΕΠ παγκοσμίως για αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού. Ίσως, αυτό που θα έπρεπε να είχαμε κάνει εδώ και χρόνια είναι να στηρίξουμε και να αναπτύξουμε την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Τα ναυπηγεία και η ΕΛΒΟ έχουν απειληθεί πολλές φορές με λουκέτο και ουσιαστικά επιβιώνουν από προγράμματα διάσωσης. Ας κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα. Αφού είμαστε αναγκασμένοι στην Ελλάδα και ακόμα περισσότερο στον Έβρο, εξαιτίας της γείτονος, να ζούμε «με το όπλο κάτω από το μαξιλάρι», ας κατασκευάσουμε και κάτι εδώ. Να δώσουμε δουλειά και σε μερικές χιλιάδες ανέργων της χώρας μας.