Οι περιφερειακές και δημοτικές ηγεσίες της Περιφέρειας και των Δήμων της Θράκης διακρίνονται από την σταθερή άρνηση τους να ενσωματώσουν στην θεώρηση και πρακτική τους κάθε πολιτική που έχει εκσυγχρονιστικό περιεχόμενο και μεταρρυθμιστικό χαρακτήρα. Ο λαϊκισμός και η πελατειακή σχέση που αρθρώνουν σε σχέση με τους πολίτες και την κοινωνία , θυμίζουν ένα πουκάμισο αδειανό που στοχεύουν να το γεμίσουν με ένα βραχυχρόνιο επικοινωνιακό πανηγύρι.
Έκφραση αυτής της δημαγωγικής ακροβασίας τους είναι η πρόσφατη πλημμύρα από μουσικές εκδηλώσεις και συναυλίες με <<ελεύθερη είσοδο> για το κοινό, των οποίων όμως το κόστος το πληρώνουν η Περιφέρεια ΑΜΘ, οι Δήμοι ή νομικά τους πρόσωπα. Πρόκειται ουσιαστικά για απόπειρα <πολιτικής δωροδοκίας> των πολιτών και κάλυψης των κενών που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της ελλιπούς άσκησης δημιουργικής και ουσιαστικής πολιτιστικής πολιτικής, όπως έχουν υποχρέωση. Αυτό που τους απομένει είναι η σπατάλη δημόσιων πόρων σε βεγγαλικά και <καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς>.
Η ΑΓΟΡΑ και η ΠΛΗΡΩΜΗ από τους συγκεκριμένους φορείς συναυλιών και η <προσφορά> τους με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ (ποιά είναι άραγε η ανελεύθερη είσοδος?) στο διψασμένο κοινό αποτελεί την επιτομή της διάβρωσης και υπονόμευσης βασικών κανόνων και όρων μιας ισότιμης, πλουραλιστικής και διαφανούς περιφερειακής και αυτοδιοικητικής πολιτικής.
Ενδεικτικά και όχι περιοριστικά θα πρέπει οι συγκεκριμένοι φορείς να δημοσιοποιήσουν τουλάχιστον τις θέσεις τους στα κάτωθι.
–Ποιοι και με ποια αντικειμενικά και καλλιτεχνικά , ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια ,επιλέγουν ποια συναυλία θα <<αγοράσει> ο φορέας.
–Γιατί υπονομεύεται και ναρκοθετείται ο ανταγωνισμός έναντι των παραγωγών και των καλλιτεχνών που παίρνουν το ρίσκο να δώσουν συναυλίες με εισητήριο.
–Γιατί ασκείται ουσιαστικά επιδοματική πολιτική στους ελάχιστους θεατές των συναυλιών έναντι των δεκάδων χιλιάδων πολιτών που δεν τις <απολαμβάνουν>.Η αποστολή των φορέων είναι να ασκούν δράσεις, να υλοποιούν προγράμματα και να δημιουργούν πολιτιστικές δομές και θεσμούς που απευθύνονται εν δυνάμει στο μεγαλύτερο φάσμα της κοινωνίας.
Εν κατακλείδι, η τακτική του <άρτος και θεάματα> είναι επιφανειακή και αφελής. Η ιστορία καταγράφει ότι στο τέλος οι μάζες εξεγείρονται και οι <ηγέτες> που την ασκούν περνούν στη μυθολογία.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ Π. ΔΟΥΚΑΣ