Γράφουν οι Στέλλα Ν. Καραμήτρου και Δημοσθένης Π. Δούκας
Η τελευταία έκθεση ζωγραφικής του Θεόδωρου Αγγλιά (Νομαρχείο Αλεξανδρούπολης, με θέμα: <Η Αλεξανδρούπολη>, με οργάνωση της ΕΠΟΦΕ και με την στήριξη της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου, ήταν μια συγκλονιστική αποκάλυψη για το μεγάλο ταλέντο ενός ζωγράφου ,που απέδειξε με τα έργα του ότι διαθέτει το χάρισμα , όπως ο Jan van Eyck, να δημιουργεί πίνακες που λειτουργούν ως καθρέφτες του ορατού κόσμου, που αιχμαλωτίζουν την ονειρώδη αύρα και απελευθερώνουν το φαντασιακό ερέθισμα για την ερμηνεία της φύσης ως δυναμικό στοιχείο της σύγχρονης πόλης και κοινωνίας. Στους πίνακες του Θ. Αγγλιά, εκπλήσσουν η πάλλουσα ευαισθησία , οι εκλεκτικές συγγένειες του τολμηρού και ανατρεπτικού νατουραλισμού με τη ρομαντική και ιδίως την ρεαλιστική τοπιογραφία, όπως έκανε και ο Theodore Rousseau, < η ισορροπία ανάμεσα στον ηθικό κόσμο των συναισθημάτων και στο φυσικό κόσμο>(G.C.Argan).
Η κύρια αναφορά και πηγή έμπνευσης του εικαστικού είναι η τοπιογραφία της Αλεξανδρούπολης με κύρια εστία την θάλασσα και τον κόσμο της πόλης, σε εξαιρετικές εκφάνσεις και θαυμάσιες απεικονίσεις, που λειτουργούν και ως στοιχεία για τον αγώνα του ζωγράφου να δοκιμάσει τις δυνάμεις και τις αντοχές του με τη μήτρα της γενέθλιας πόλης του. Ο Θ.Αγγλιάς στα έργα του ακολουθεί την πρόταση του Kenneth Clark, για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί ένας ζωγράφος να δει ένα τοπίο ως μέσο εικονογραφικής έκφρασης. Το τοπίο των συμβόλων(ο Φάρος, ο Άγιος Νικόλαος), το τοπίο των γεγονότων(ο πίνακας των Αλεξανδρουπολιτών μπροστά στο κατάστημα του Δ. Μουφτόγλου),το τοπίο της φαντασίας(οι πίνακες με τα φεγγάρια) και το ιδανικό τοπίο(ο πίνακας με τα τραπεζάκια δίπλα στο κύμα που σκάει.).
Στο <ουράνιο τόξο> της έκθεσης του Θ. Αγγλιά ξεχωρίζουν τρεις πίνακες-κορυφογραμμές , οι οποίοι τεκμηριώνουν ότι ο ζωγράφος βρίσκεται στην πιο δημιουργική και εκστατική φάση της εικαστικής πορείας του. Ο αριστουργηματικός πίνακας με τις τρεις λυγερόκορμες κοπέλες , στον οποίο κυριαρχούν το μαύρο και τέσσερα φωτεινά χρώματα και ο οποίος μετουσιώνει τον υλικό κόσμο σε μεταφυσικό. Ο γοητευτικός πίνακας της παραλίας της Αλεξανδρούπολης με τα μουντά χρώματα και τα απειλητικά σύννεφα σε αντίστιξη με την φωτεινότητα του Φάρου. Η <τεμαχισμένη> κοπέλα στο χιονισμένο τοπίο, το δίκτυ και τα δένδρα, αιχμαλωτίζει την ονειροφαντασία στο φυσικό κόσμο και το <εξαϋλωμένο> γυναικείο σώμα.
Ο Αλεξανδρουπολίτης εικαστικός ποτέ δεν είχε μέσα του το πλέγμα του επαρχιωτισμού. Στην καθημερινότητά του είναι πάντοτε διαχρονικός και μέσα από το τοπικό, οικουμενικός. Άνθρωπος του πνεύματος, μιλά για το παντού και για το πάντοτε μέσα από το εδώ και το τώρα.
Εδώ στην Αλεξανδρούπολη καθώς το μέλλον της συναρτάται με την αυτογνωσία και την πολιτιστική προσέγγιση και συγκρότηση, η παρουσία όλων των σύγχρονων εργατών του πνεύματος, αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξή της. Κυρίαρχος σε αυτήν την πορεία είναι ο Θ. Αγγλιάς και το εικαστικό του έργο.