Γράφει ο Δημοσθένης Π. Δούκας
Εδώ και δεκαετίες η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση λειτουργούσε απέναντι στην Τουρκία με
ενοχικά σύνδρομα. Υποχωρήσεις απέναντι σε χυδαίες απαιτήσεις, ανοχή σε πρακτικές
μειονοτικών που άγγιζαν τα όρια της παράδοσης στις ορέξεις της Άγκυρας, τυφλότητα στις
επιθετικές δράσεις των πρακτόρων και των υποτακτικών του Τουρκικού Προξενείου στην
Κομοτηνή, αδιαφορία προστασίας των Πομάκων, των Ρομά, των Αλεβιτών της Θράκης
και της ταυτότητας τους. Ο κατάλογος τεράστιος.
Οι κυβερνήσεις διαχρονικά λειτουργούσαν ως εχθροί της Θράκης, λες και η Θράκη τους ήταν βάρος. Είναι απορίας άξιο, ένα κράτος δικαίου, ελευθερίας και δημοκρατίας, που σέβεται τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, που υπερασπίζεται την διαφορετικότητα και την ανοχή, όπως είναι η Ελλάδα, αδυνατούσε να διαμορφώσει πολιτική ακύρωσης των σχεδίων της Τουρκίας στη Θράκη. Τα τελευταία όμως τρία χρόνια κάτι αλλάζει. Κάτι σημαντικό και διαφορετικό, εθνικά επωφελές, υλοποιείται. Με αρχή τον Μάρτιο του 2020, όταν αποκρούσθηκε με επιτυχία ο υβριδικός πόλεμος στον Έβρο του Ερντογανικού καθεστώτος με όργανο τους ταλαίπωρους πρόσφυγες και μετανάστες , αρχίζει να αναδύεται μια πολιτική με αξίες και προτάγματα που αντιμετωπίζουν ενεργητικά τον τουρκικό ιμπεριαλισμό και αναθεωρητισμό.
Σ αυτό το πλαίσιο ίσως ήρθε η ώρα να μπει τάξη και έλεγχος και σε κάποια νοσηρά φαινόμενα και πρακτικές. Για την εμπέδωση πλήρους αισθήματος γαλήνης και ασφάλειας, χριστιανών και Μουσουλμάνων.
Πρόσφατα δημοσιοποιήθηκε η πρόθεση Τούρκων επιχειρηματιών ν αγοράσουν την ταλαίπωρη σήμερα ΠΑΕ Ξάνθης. Το 2008 ανάλογη απόπειρα αγοράς είχε γίνει για τον Πανθρακικό και το 2015 της ΠΑΕSkoda Ξάνθης από τον ιδιοκτήτη της Φενέρμπαχτσέ.
Είναι αυτονόητο ότι ακόμη και Τούρκοι επιχειρηματίες μπορούν να αγοράσουν οποιαδήποτε ομάδα της Θράκης με κριτήρια επιχειρηματικά. Όχι όμως για να υπηρετήσουν τα σχέδια υπονόμευσης και αποδιάρθρωσης της συνοχής της Θράκης.
Συγχρόνως ύστερα και από την πρόσφατη περιπέτεια του Ιλχάν Αχμέτ, βουλευτή ΠΑΣΟΚ_ΚΙΝΑΛ Ροδόπης, ο οποίος όταν τόλμησε να καταγγείλει την ανήθικη παρέμβαση του Προξενείου στα εσωτερικά της μειονότητας, δέχθηκε μια πρωτοφανή επίθεση από μειονοτικούς υποτακτικούς του, η οποία περιείχε και απειλές τουλάχιστον πολιτικής εξόντωσης του, ήρθε η στιγμή η Ελλάδα να ασκήσει την εξουσία της στις κινήσεις και
δράσεις του Τούρκου προξένου στην Κομοτηνή που είναι έξω από τα διπλωματικά του καθήκοντα και δικαιώματα. Η ασυλία του σε πρακτικές που παραβιάζουν και υπερβαίνουν την διπλωματική του ιδιότητα πρέπει να τελειώσει. Προς όφελος και της μειονότητας.