Γράφει η Στέλλα Καραμήτρου
«Περισσότερα από 36 χρόνια θα χρειαστούν για να εξαλειφθούν οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων τόσο σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο υγείας αλλά και εκπαίδευσης», σύμφωνα με όσα γράφονται στην ετήσια έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ.
«Η πανδημία είχε καταλυτική επιρροή στην ισότητα ανδρών-γυναικών, τόσο στον χώρο εργασίας όσο και στο σπίτι», υπογραμμίζει η Σαάντια Ζαχίντι, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
Δυστυχώς η κρίση είναι…γένους θηλυκού και οι γυναίκες, κυρίως όσες προσπαθούν να συνδυάσουν την μητρότητα με την επαγγελματική ζωή, ανήκουν σε εκείνους που δοκιμάστηκαν σκληρά και έχασαν πολλά στη διάρκεια της πανδημίας. Η υγειονομική κρίση αύξησε τον φόρτο εργασίας που έχουμε οι γυναίκες στο σπίτι. Η κάθε μια κλήθηκε να αντιμετωπίσει, να οργανώσει και να φέρει εις πέρας πολλούς ρόλους. Της μητέρας, της συζύγου, της νοικοκυράς, της μαγείρισσας, της καθαρίστριας, της ψυχολόγου, της δασκάλας και της φροντίστριας των ηλικιωμένων συγγενών.
Βέβαια, όλους αυτούς τους ρόλους τους υπηρετούμε ούτως ή άλλως γιατί έτσι είναι τα πράγματα στην ελληνική οικογένεια. Ωστόσο το να προσπαθούμε να συνδυάσουμε όλα τα παραπάνω σε μια κατάσταση πανδημίας, κλεισούρας και αβεβαιότητας μας δημιούργησε ένα συνεχές στρες και συγχρόνως το αίσθημα ότι είμαστε ανεπαρκείς, δεν έχουμε αρκετή υπομονή, δεν κάνουμε τίποτε καλά, κουραζόμαστε υπερβολικά και δεν μπορούμε να δουλέψουμε συνεχόμενα για περισσότερο από δέκα λεπτά. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνδρες δεν ζορίστηκαν. Πιέστηκαν και αυτοί, αλλά όταν τα παιδιά τσακώνονται, πεινάνε, διψάνε ή δεν βρίσκουν την σβήστρα τους φωνάζουν «μαμά»!
Οι έρευνες δείχνουν πως περισσότερες γυναίκες από ότι άνδρες έχασαν τις δουλειές τους στην διάρκεια της πανδημίας μιας και οι τομείς στους οποίους δουλεύουν επηρεάστηκαν αρνητικά, όπως το λιανεμπόριο, η εστίαση, ο τουρισμός και η αισθητική. Επιπρόσθετα πολλές γυναίκες αναγκάστηκαν να αφήσουν την δουλειά τους για να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα όταν τα παιδιά βρέθηκαν εκτός σχολείου.
Οι γυναίκες, ως επί το πλείστον έχουν χαμηλότερους μισθούς και λιγότερο σίγουρη εργασία οπότε η οποιαδήποτε κρίση τις επηρεάζει πρώτες και δυστυχώς στο μέλλον δεν φαίνεται να υπάρχει βελτίωση καθώς οι επιχειρήσεις, μετά από μια τόσο μεγάλη κρίση, θα αναγκαστούν να κάνουν περικοπές.
Ας ελπίσουμε όμως πως από όλο αυτό που βιώσαμε και συνεχίζουμε να βιώνουμε θα αναδυθούν ευκαιρίες, ώστε να μπορούμε οι γυναίκες να εργαζόμαστε περισσότερο από το σπίτι όταν χρειάζεται, συνδυάζοντας και την φροντίδα των παιδιών. Με την απαραίτητη στήριξη της Πολιτείας, τους εργοδότες, την γυναικεία αλληλεγγύη αλλά και την βοήθεια και την κατανόηση των συζύγων και της υπόλοιπης οικογένειάς μας.