Η Ελλάδα διανύει μια πρωτοφανή, πρωτόγνωρη και ανήκουστη κρίση. Υγειονομική, οικονομική, εθνική. Με ανυπολόγιστες και απροσδιόριστες ακόμη συνέπειες στην κοινωνία. Τα αποτυπώματα της πολυδιάστατης κρίσης θα ανατρέψουν δομικά τον βίο μας.
Τίποτα πιθανώς δεν θα είναι το ίδιο με όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Ενώ λοιπόν αυτές οι προκλήσεις, οι αλλαγές και οι κίνδυνοι απειλούν ακόμα και τις ζωές μας, το πολιτικό και αυτοδιοικητικό σύστημα της Θράκης, διανύει μια περίοδο που αντί να σχεδιάζει την ανάκαμψη και επανεκκίνηση της οικονομίας, την προστασία της κοινωνίας, της δόμησης θεσμών για την αντιμετώπιση των νέων απαιτήσεων του ψηφιακού κόσμου, δείχνει καθημερινά ότι αδυνατεί να αντιληφθεί τα μηνύματα των καιρών ή ότι τα αντιλαμβάνεται αλλά αδιαφορεί για όλα αυτά.
Είμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και στους Δήμους του Έβρου, της Ροδόπης και της Θράκης, διαρκούς πόλωσης, ανούσιων ξεκατινιασμάτων, υπερκατανάλωσης διχαστικών παραλογισμών και αναπαραγωγή νοσηρών κουτσομπολιών. Οι πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες της Θράκης (γιατί ηγέτες δεν μπορείς να τους ονοματίσεις), με φωτεινές ελάχιστες εξαιρέσεις, επιδεικνύουν καθημερινά τους πολίτες ότι πάσχουν από σύνδρομα. Όπως αυτό της νηπιακής ελαφρότητας, του συναγωνισμού στην εκφορά των κενολογιών και στον μηρυκασμό ιδεοληψιών.
Γινόμαστε μάρτυρες αυτοδιοικητικών που δεν έχουν την ικανότητα να κατανοήσουν πως η δημαρχιακή εξουσία είναι προσωρινή και αναιρέσιμη από τους πολίτες και όχι δώρο της ειμαρμένης. Παρακολουθούμε εμμονικούς ζηλωτές της κατάκτησης της εξουσίας να προσπαθούν να υπονομεύσουν αυτούς που επέλεξαν οι πολίτες, με την διασπορά κάδων λεκτικών απορριμμάτων, αντί να συνεισφέρουν με ιδέες, προτάσεις, σχέδια και προσφορά υπηρεσιών στην συνοχή και αντοχή της κοινωνίας, Δυστυχώς, συνεχίζουν να βλέπουν τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς ως λάφυρα. Δεν αντιλαμβάνονται ότι πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται. Είναι τυφλωμένοι από τον πολιτικό βολονταρισμό τους.
Απέναντι σε αυτές τις συμπεριφορές, τις νοοτροπίες και τις πρακτικές είναι όρος ζωής για τον Έβρο, τη Ροδόπη και την Ξάνθη η συνεργασία, η συναντίληψη και η αλληλεπίδραση των προσώπων και των δυνάμεων που κατανοούν τους κινδύνους, τις ανάγκες και τις δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών. Έχουν τις ευχές μας αν το επιχειρήσουν.