Γράφει ο Δημοσθένης Π. Δούκας
Οι περιφερειακές και δημοτικές ηγεσίες της Περιφέρειας και των Δήμων της Θράκης
διακρίνονται από την σταθερή άρνηση τους να ενσωματώσουν στην θεώρηση και
πρακτική τους κάθε πολιτική που έχει εκσυγχρονιστικό περιεχόμενο και μεταρρυθμιστικό
χαρακτήρα. Ο λαϊκισμός και η πελατειακή σχέση που αρθρώνουν σε σχέση με τους
πολίτες και την κοινωνία , θυμίζουν ένα πουκάμισο αδειανό που στοχεύουν να το γεμίσουν
με ένα βραχυχρόνιο επικοινωνιακό πανηγύρι.
Έκφραση αυτής της δημαγωγικής ακροβασίας τους είναι η πρόσφατη πλημμύρα από
μουσικές εκδηλώσεις και συναυλίες με <<ελεύθερη είσοδο> για το κοινό, των οποίων όμως
το κόστος το πληρώνουν η Περιφέρεια ΑΜΘ, οι Δήμοι ή νομικά τους πρόσωπα. Πρόκειται
ουσιαστικά για απόπειρα <πολιτικής δωροδοκίας> των πολιτών και κάλυψης των κενών
που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της ελλιπούς άσκησης δημιουργικής και ουσιαστικής
πολιτιστικής πολιτικής, όπως έχουν υποχρέωση. Αυτό που τους απομένει είναι η σπατάλη
δημόσιων πόρων σε βεγγαλικά και <καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς>.
Κορυφαίος πρωταγωνιστής σε αυτό το πάρτι των αναθέσεων και των <δωρεάν >
εκδηλώσεων είναι ο τραγικός ΔΗΜΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ της φαιδράς πορτοκαλέας
και των δημοτικών ντελιβεράδων που τον διοικούν. Η ΑΓΟΡΑ και η ΠΛΗΡΩΜΗ
συναυλιών, θεατρικών δρώμενων και άλλων ανάλογων εκδηλώσεων και η <προσφορά>
τους με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ (ποιά είναι άραγε η ανελεύθερη είσοδος?) στο διψασμένο
κοινό αποτελεί την επιτομή της διάβρωσης και υπονόμευσης βασικών κανόνων και όρων
μιας ισότιμης, πλουραλιστικής και διαφανούς αυτοδιοικητικής πολιτιστικής πολιτικής.
Ενδεικτικά και όχι περιοριστικά πρέπει οι ινστρούχτορες να δημοσιοποιήσουν
τουλάχιστον τις θέσεις τους στα κάτωθι.
–Ποιοι και με ποια αντικειμενικά και καλλιτεχνικά , ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια
επιλέγουν ποια συναυλία θα <<αγοράσει> ο Δήμος ή τα νομικά του πρόσωπα όπως η
ΤΙΕΔΑ..
–Γιατί υπονομεύεται και ναρκοθετείται ο ανταγωνισμός έναντι των παραγωγών και των
καλλιτεχνών που παίρνουν το ρίσκο να δώσουν συναυλίες με εισιτήριο;
–Γιατί ασκείται ουσιαστικά επιδοματική πολιτική στους ελάχιστους θεατές των συναυλιών
έναντι των δεκάδων χιλιάδων πολιτών που δεν τις <απολαμβάνουν>.
Η αποστολή των αυτοδιοικητικών οργανισμών είναι να ασκούν δράσεις, να υλοποιούν
προγράμματα και να δημιουργούν πολιτιστικές δομές και θεσμούς που απευθύνονται εν
δυνάμει στο μεγαλύτερο φάσμα της κοινωνίας, που προάγουν την καλλιτεχνική
εκπαίδευση, που δίνουν διέξοδο στο τοπικό πολιτιστικό δυναμικό, που γίνονται πόλος
πολιτιστικού τουρισμού.
Ο Δήμος Αλεξανδρούπολης πορεύεται στα τυφλά χωρίς πολιτιστικό σχεδιασμό και
πολιτική.
Ο Δήμαρχος θα αγόραζε με δικά του χρήματα στο γλέντι για τον γάμο του κάποιους από
τους καλλιτέχνες που πριμοδοτεί με χρήματα του Δήμου; Ο Αντιδήμαρχος<Πολιτισμού>,
το θησαυροφυλάκιο των πολιτιστικών και καλλιτεχνικών γνώσεων όλων των τεχνών, μπορεί
να πληρώσει από το βαλάντιο τραγουδιστές στην γιορτή της συνταξιοδότησης του. Το
<τέρας> μόρφωσης , η Αντιδήμαρχος Οικονομικών, μπορεί να υπογράφει δαπάνες
αναθέσεων από τις προσωπικές της οικονομίες όχι από τα χρήματα του δήμου.
Εν κατακλείδι, η τακτική του <άρτος και θεάματα> είναι εκφυλιστική, προσβλητική και
αφελής. Η Αλεξανδρούπολη δεν είναι <Κολοσσαίο> για να ενδύονται οι
δημοτικοί<άρχοντες> ρόλο Καλιγούλα και Νέρωνα. Η ιστορία καταγράφει ότι στο τέλος οι
μάζες εξεγείρονται και οι <ηγέτες> που παράγουν παρακμή περνούν στη μυθολογία.
Θεέ μου, από ποιους θα γλιτώσουμε τον Οκτώβριο!