Γράφει ο Δημοσθένης Π. Δούκας
Ένα προκλητικό και αντιαισθητικό φαινόμενο που ξεχειλίζει στην Αλεξανδρούπολη ,
επειδή οι ανευθυνο-υπεύθυνοι τοπικοί ηγέτες και τηρητές των νόμων αδιαφορούν, είναι η
αναγραφή προκλητικών και χυδαίων συνθημάτων σε τοίχους εμβληματικών και μη κτηρίων, στα οποία <κορυφαία> θέση κατέχουν οι αναρχο-αριστερές ιδεοληψίες και μπαρούφες.
Ένα κοινωνικό φαινόμενο που στο παρελθόν είχε ρόλο στην αστικότητα είναι αυτό της
αναγραφής συνθημάτων στους τοίχους μιας πόλης. Εκφράζοντας πρωτοτυπία και
καλλιτεχνικότητα στο περιεχόμενο και το στυλ, αποτέλεσαν ένα ιδιόμορφο δρόμο ατομικής
και συλλογικής έκφρασης όπου σε πολλές περιπτώσεις υπήρχε ποιητικό χρώμα και ευφυϊα.
Το φαινόμενο αυτό με την πάροδο του χρόνου εκφυλίστηκε. Από απόπειρα
«απονάρκωσης των ανθρώπων», κατάθεσης αστικών αγωνιών και ιδεολογικών
αναζητήσεων, μεταμορφώθηκε σε μέσο κακοποίησης τοίχων και οδών, βανδαλισμού
κτηρίων, έκφρασης ατομικής ματαιοδοξίας και ύβρεως, επιθετικών και προσβλητικών
μηνυμάτων.
Οι βάνδαλοι διαπράττουν τους βανδαλισμούς στα κτίρια της Αλεξανδρούπολης για να τους
δουν οι άλλοι. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα tags, τα lettering και κάθε φύσεως μουντζούρες
στους τοίχους. Η άμεση αφαίρεση των «αποδεικτικών στοιχείων» των πράξεών τους,
ακυρώνει την επιβεβαίωση της ματαιοδοξίας τους για τη δημιουργία «ονόματος» ανάμεσά
στους κύκλους που κινούνται. Με άλλα λόγια, όταν το «έργο» τους δεν έχει διάρκεια,
χάνουν το κίνητρο να το ξανακάνουν. Οι διεθνείς συστάσεις για την αντιμετώπιση των
βανδαλισμών προβλέπουν τον άμεσο καθαρισμό, επισκευή ή αφαίρεση των
κατεστραμμένων αντικειμένων: «Μην τους αφήνετε να αισθάνονται την ευχαρίστηση να
δουν το έργο τους. Βγάλτε το ή μετακινήστε το, το συντομότερο δυνατό».
Ο βανδαλισμός αποτελεί πταίσμα στο οποίο η αστυνομία είναι υποχρεωμένη να παρέμβει.
Ο εγωκεντρισμός, η ματαιοδοξία και η έλλειψη κοινοτικής συνείδησης είναι τα «καύσιμα»
που οδηγούν νέους και νέες σε βανδαλισμούς. Ένας νέος που έχει συνείδηση του
δημόσιου χώρου και του καθοριστικού ρόλου που παίζει στην ψυχολογία όλων των
ανθρώπων που τον μοιράζονται, δεν θα προέβαινε ποτέ στην καταστροφή του με
οποιαδήποτε πρόφαση εκτόνωσης, διαμαρτυρίας ή επιβολής της δικής του αισθητικής.
Οι τοίχοι της Αλεξανδρούπολης είναι μάρτυρες αυτής της κακοποίησης. Στο κέντρο και στις
γειτονιές της, σε οικίες και πολυκατοικίες όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου θα δεις το
ρυπαρό «έργο» δύστροπων και χολερικών χεριών. Είναι προφανές ότι κάθε μήνυμα που
προσπαθεί να περάσει ο κάθε βάνδαλος «τοιχογραφιάς», δεν γίνεται ποτέ αποδεκτό από
τον μέσο πολίτη. Η παντελής ατιμωρησία που επικρατεί στην πόλη ας λάβει τέλος. Η λήψη
μέτρων αποτροπής βανδαλισμών είναι επιτακτική. Ας μπει επιτέλους ένα φρένο στην
αδιανόητη αυτή ασχήμια. Οι φωτογραφίες, ενδεικτικές της κατάστασης, το επιβεβαιώνουν.