Παρασκευή 21/04 στις 20:30 στο ΕΜΘ
Νυχτώνει, βρίσκομαι σε ένα μικρό χωρίο στο Βιετνάμ, δεν είμαι σίγουρος που είμαι ακριβώς, κανείς δεν μιλάει αγγλικά, και η γλώσσα του σώματος που γνωρίζω δεν σημαίνει τίποτα εδώ. Μόλις ξεκίνησε να βρέχει, τα πόδια μου βρεγμένα ήδη μέσα απ’τις κάλτσες παρασύρονται από ένα χείμαρο νερού και γλιστράω. Πεινάω αλλά δεν έχω λεφτά, το σώμα μου αρχίζει να τρέμει από υγρασία και φόβο, μη μπορώντας να καταλάβω πως μπορώ να εξασφαλίσω λίγο φαΐ και ένα μέρος για να στεγνώσω, πανικοβάλλομαι λίγο περισσότερο. Ένας μαγαζάτορας από απέναντι με κοιτάει και γελάει, μάλλον δείχνω χαμένος. Πλησιάζω, καμία λεκτική συνεννόηση. Μου δείχνει μια καρέκλα, κάθομαι, φέρνει ζεστό τσάι. “Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου, δεν θα μπορούσα να είμαι λίγο πιο οργανωμένος, ίσως να έχω κάποιο σκοπό;” Χάνομαι στις σκέψεις μου. Με σκουντάει και μου δείχνει το τσάι. Να πιω να ζεσταθώ. Μου χαμογελάει. “Γιατί αυτό”, μου απαντάω. Αύριο πάλι το ίδιο, ίσως λίγο καλύτερα, ίσως χειρότερα. Θα δείξει.
Μεγαλώνοντας πίστευα πως υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος να είσαι. Και όταν κατάλαβα ότι δεν ξέρω ακόμα το σωστό, προσπάθησα να κάνω ότι μπορώ ταξιδεύοντας και συζητώντας με εκατοντάδες ανθρώπους για να φτάσω σε αυτό. Αργότερα κατάλαβα πως “ο σωστός τρόπος” είναι η αλήθεια με άλλα λόγια. Οπότε ξανά, έκανα τα πάντα για να έρθω κοντά στην αλήθεια. Λίγο παρακάτω συνειδητοποίησα, την αλήθεια ποιανού;
Δέκα χρόνια μετά, γεμάτα τέτοιες μέρες, γεννήθηκε το Duality. Για μένα, ένα ταξίδι ενηλικίωσης, για μας, μια αφορμή να κάνουμε διάλογο, να ανακαλύψουμε παρέα διαφορετικές οπτικές και να μοιραστούμε. Άλλωστε επέλεξα επί τούτου το βιβλίο αυτό να μην έχει επεξηγήσεις. Ήθελα να είναι απλά μια αφορμή.
Οι σελίδες του φωτογραφικού αυτού βιβλίου είναι ανθρωπένιες, γεμάτες ανάγκη για σύνδεση, άδειες απο λόγια.
Προσπάθησα να μιλήσω μια παγκόσμια γλώσσα, εκφράζοντας όσο πιο ειλικρινά ήξερα τα συναισθήματα μου μέσα απο προβολές στην καθημερινότητα των συνανθρώπων μας.
Σας προσκαλώ να βρεθούμε στο Εθνολογικό Μουσείο Θράκης την Παρασκευή 21 Απριλίου στις 20.30. Να δούμε παρέα εικόνες από όλο τον πλανήτη, μέσα από το δικό μου αφήγημα, συμπληρώνοντας τις δικές σας οπτικές, και ιδανικά να φτάσουμε στο μοναδικό νόημα αυτού του βιβλίου/ έκθεσης, την κοινή εμπειρία και το διάλογο.