Του Θανάση Μουσόπουλου    Μεγάλωσα σε μια γειτονιά που είχε χριστιανούς και μουσουλμάνους. Φίλοι μου ήταν παιδιά που μιλούσαν πομάκικα ή τούρκικα. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα, παίζαμε, φωνάζαμε, τρέχαμε στη γειτονιά. Γράφω σ’ ένα μεταγενέστερο ποίημα «Ο χρόνος δικός μας, Αμέτ», στη συλλογή «Οιακισμοί», 1990: Απ’ το παράθυρό σου βλέπεις τη δύση Απ’ το δικό […]