Γράφει ο Δημήτρης Θρακιώτης – Ιστορικός
Μεγάλη σημασία για την εξέλιξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου διαδραμάτισαν οι δύο μεγάλες μάχες στη περιοχή του Ελ Αλαμέιν (Άγιος Μηνάς) στην Αίγυπτο. Η πρώτη διεξήχθη το χρονικό
διάστημα από την 1η έως 27η Ιουλίου του 1942, όπου οι συμμαχικές δυνάμεις κατάφεραν να αναχαιτίσουν την προέλαση των δυνάμεων του Άξονα προς την Αλεξάνδρεια. Ακολούθησε η
δεύτερη μάχη και η πιο καθοριστική, από τις 23 Οκτωβρίου έως τις 4 Νοεμβρίου 1942 (χρονικό διάστημα όπου οι ελληνικές δυνάμεις συμμετείχαν ενεργά με απαράμιλλο θάρρος). Οι
συμμαχικές δυνάμεις οδήγησαν τις δυνάμεις του Άξονα σε υποχώρηση μέχρι την Τυνησία. Επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων ήταν ο Άγγλος Στρατηγός Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Στρατηγός Μοντγκόμερυ μετά τις μάχες στο Ελ Αλαμέιν για τους Έλληνες στρατιώτες είπε: Είναι πρώτης τάξεως στρατιώτες και ποτέ δεν θέλησα καλύτερους άνδρες. Η
συμμαχική επίθεση εκδηλώθηκε στις 22:00 το βράδυ της 23ης Οκτωβρίου 1942 χωρίς να γίνει εφικτή η διάσπαση της αμυντικής γραμμής των Γερμανών και των Ιταλών. Η διάσπαση πραγματοποιήθηκε την νύχτα 2 προς 3 Νοεμβρίου και είχε ως αποτέλεσμα την υποχώρηση αλλά και την αιχμαλωσία δυνάμεων
του εχθρού. Στις πολεμικές επιχειρήσεις στη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και στη μάχη του Ελ Αλαμέιν τον μήνα Οκτώβριο του 1942 συμμετείχε η 1η Ελληνική Ταξιαρχία με Διοικητή τον
Συνταγματάρχη Παυσανία Κατσώτα η οποία υπαγόταν στη 50η Βρετανική Μεραρχία.
Ο Ελληνικός Στρατός από την 19η έως και και την 23η Οκτωβρίου πραγματοποίησε αρκετές επιθέσεις και προκάλεσε σημαντικές απώλειες στον εχθρό. Η Ελληνική Ταξιαρχία γενικότερα συμμετείχε επί 5μηνο σε επιχειρήσεις (Αύγουστος-Δεκέμβριος 1942), η οποία συγκροτήθηκε τον Ιανουάριο του 1942 με απόφαση της Ελληνικής εξόριστης κυβέρνησης στο Κάιρο. Οι απώλειες των Ελληνικών χερσαίων δυνάμεων ήταν 6 αξιωματικοί και 83 οπλίτες νεκροί καθώς και 26 αξιωματικοί και 202 οπλίτες τραυματίες. Η συνολική δύναμη της
Ελληνικής Ταξιαρχίας που συμμετείχε στο πλευρό των συμμάχων ήταν 316 αξιωματικοί και 5.155 οπλίτες οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν εθελοντές από όλη την Ελλάδα, πολλοί Αιγυπτιώτες της ελληνικής παροικίας, Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη κ.α.
Σήμερα, 82 χρόνια, μετά είναι φανερό γιατί συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας να εορτάζεται αυτή η επέτειος. Το Ελ Αλαμέιν υπήρξε κομβικό σημείο για την έκβαση του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου που οδήγησε στην οριστική συντριβή του ναζισμού. Στη Βόρεια Αφρική οι συμμαχικές δυνάμεις εμπόδισαν την προέλαση των Γερμανών στην Αίγυπτο και στη διώρυγα του Σουέζ και κατ’ επέκταση στις πετρελαιοπηγές της Μέσης Ανατολής. Ο Τσώρτσιλ
σηματοδοτώντας τη μάχη του Ελ Αλαμέιν είπε: Πριν από το Ελ Αλαμέιν δεν είχαμε καμία νίκη, μετά το Ελ Αλαμέιν δεν είχαμε καμία ήττα.
Σήμερα στην έρημο του Ελ Αλαμέιν υπάρχει ένα μνημείο στο οποίο κυματίζει η γαλανόλευκη σημαία. Πρόκειται για το μνημείο που είναι αφιερωμένο στους Έλληνες που πολέμησαν κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο στη Μέση Ανατολή και έχασαν τη ζωή τους στις καθοριστικές μάχες του Ελ Αλαμέιν.
Εντός του μνημείου υπάρχει μαρμάρινη επιγραφή το μήνυμα της οποίας συνεχίζει να είναι διαχρονικό: ΟΥ ΕΝΕΚΕΝ ΖΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΘΑΝΕΙΝ ΜΗ ΚΑΤΟΚΝΕΙ (Για αυτό που αξίζεις να ζεις μη διστάζεις και να πεθάνεις). Στη Βόρεια Αφρική και στις μάχες του Ελ Αλαμέιν οι Έλληνες πολεμιστές, με κίνητρο τα υψηλά ιδανικά
της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας και με όπλο την ορμή της πρώτης νιότης τους, ρίχθηκαν στο μέτωπο του πολέμου γράφοντας νέες χρυσές σελίδες ηρωισμού και αυταπάρνησης. Σήμερα, παραμονές της 28ης Οκτωβρίου 1940, ζώντας σε καιρούς ισοπεδωτικούς και απαξιωτικούς, οφείλουμε με σεβασμό στην ιστορική μνήμη να τιμούμε όλους τους μικρούς και μεγάλους Έλληνες της εποχής του ΄40, τους άσημους και άγνωστους ήρωες που πέθαναν αναφωνώντας, για την πατρίδα.
Υ.Γ. Εδώ και δεκαετίες με έδρα την Αλεξανδρούπολη υπάρχει ο <<Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εθελοντών Πολεμιστών Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής και Απογόνων ΕΛ –ΑΛΑΜΕΙΝ >>. Οι Απόγονοι των Ελλήνων Παλαιών Πολεμιστών καταθέτουν στεφάνους κατά την επέτειο εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940 όπως και σε άλλες εθνικές και τοπικές επετείους, ως ελάχιστο φόρο τιμής για τους προγόνους τους.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ
ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ.