Στο διάβα της νέας χρονιάς, οφείλουμε να σκεφτούμε θετικά και αισιόδοξα. Να δούμε τα πράγματα καθαρά, να αναλογιστούμε και να συνειδητοποιήσουμε τις δικές μας ευθύνες αλλά και την δύναμη που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάθε είδους κρίση και να δούμε το μέλλον με πραγματική ελπίδα.
Οι επόμενες μέρες πρέπει να διέπονται από αξίες και κανόνες που θα ανοίγουν -με δικλίδες- νέους δρόμους για τους ανθρώπους της προσπάθειας, της δουλειάς, του αγώνα, της καινοτομίας, της γνώσης, που θα συμβάλλουν στην διαμόρφωση του νέου ντόπιου ονείρου. Πως; Με την δημιουργία ενός οργανωμένου σχεδίου δράσης για την αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών. Η πανδημία, που δεν δοκιμάζει μόνο τα δημοκρατικά συστήματα αλλά και τον ορθολογισμό των κυβερνήσεων γενικότερα και των τοπικών αυτοδιοικήσεων ειδικότερα, κάποια στιγμή θα φύγει και θα ανοίξει και πάλι η συζήτηση για την επόμενη μέρα, ειδικά με επίκεντρο το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι: τι παράγει η Αλεξανδρούπολη για να τραφούν και να ζήσουν οι πολίτες της; Πως μπορεί να διασφαλίσει την πρόοδο αλλά και την επιβίωσή της; Που μπορεί να εργαστεί ο κόσμος της επιστήμης, της βιοτεχνίας, της μικρής και μεγάλης επιχείρησης, της γεωργίας, του πνεύματος και της χειρωνακτικής εργασίας; Για να νικηθεί η ανεργία, το Brain-Drain και να σωθεί ο τόπος; Για να αποκτήσει την ανεξαρτησία του πληρώνοντας τις υποχρεώσεις του μέσα από την οικονομική ευημερία.
Η Αλεξανδρούπολη διαθέτει αξιόλογο και ικανό ανθρώπινο δυναμικό, πληθώρα από ταλέντα και φρέσκιες ιδέες. Και μπορεί να αναζητήσει και να διεκδικήσει οικονομικούς πόρους. Αρκεί η χρήση τους να γίνει σωστά και λογικά, να αξιοποιηθούν στο έπακρο όσοι πόροι έχουν ξεχαστεί αλλά και οι ευρωπαϊκοί που θα έρθουν.
Τόσο μεγάλη ευκαιρία δεν θα υπάρξει άλλη. Ο καιρός περνά. Ο διαβρωτικός λόγος, ένθεν κακείθεν δεν οδηγεί πουθενά. Διευρύνει την κρίση μόνο. Το κλίμα είναι παρακμιακό και είναι μόνο στο χέρι μας να το αλλάξουμε. Είμαστε εγκλωβισμένοι σε έναν δογματικό λαβύρινθο του παρελθόντος χωρίς προοπτική για το μέλλον. Ωστόσο, πιστεύω πως κάτι μας δίδαξε η δεκαετία των τριών μνημονίων. Η ευθύνη είναι ατομική και συλλογική. Οι πολιτικοί και οι πολίτες κάθε βαθμίδας και κάθε επιπέδου έχουμε χρέος να αναλάβουμε ουσιαστικά τις ευθύνες μας. Χωρίς αρνητισμό και μισαλλοδοξία αλλά με ορθολογισμό. Η πόλη μας πρέπει να πάει μπροστά το 2021, ένα έτος σημαδιακό για την εθνική μας αυτογνωσία.